Avenue 5, luksusowy pasażerski statek kosmiczny, ulega awarii w drodze na Ziemię, co ujawnia pewien detal - załoga składa się z aktorów i nie ma pojęcia co robić.
W drodze powrotnej na Ziemię Avenue 5, luksusowy pasażerski statek kosmiczny, nagle ulega awarii. Na początku wszystko wydawało się być pod kontrolą, kapitan Ryan Clark, który wcześniej uratował inny statek wycieczkowy tego armatora, Avenue 3, stoi na czele doświadczonej załogi. A przynajmniej tak to wygląda na pierwszy rzut oka. Prawdziwy dowódca, znany jako Joe Mechanik, ginie w wypadku, co pozostawia losy statku w rękach Clarka, który w rzeczywistości jest... aktorem. Właściwie cała załoga, którą pasażerowie spotkali podczas podróży to aktorzy, ale personel stara się zachować ten fakt dla siebie.
Avenue 5 zboczył z pierwotnego kursu i teraz czeka go około 3-letnia podróż powrotna na Ziemię, co wywołuje panikę wśród pasażerów. Właściciel floty, miliarder Herman Judd, jest na pokładzie i stara się pomóc w miarę swoich możliwości, które są dosyć ograniczone. Na domiar złego prawdziwa załoga, ukryta głęboko w trzewiach statku, przypadkowo wypuszcza niepotwierdzone plotki, że w rzeczywistości czas podróży można skrócić do zaledwie 6 miesięcy, co uruchamia niespodziewany łańcuch zdarzeń.
Armando Iannucci, twórca Avenue 5, zasłynął jako autor całkiem udanych programów satyrycznych o polityce, The Thick of It i Veep. Tutaj przeniósł się w zupełnie nowy dla niego obszar, sitcom o tematyce science fiction w Kosmosie. A przynajmniej tak by się wydawało. Razem z Willem Smithem (nie, nie aktorem, brytyjskim komikiem) napisali scenariusze zarówno do Veep, jak i The Thick of It, teraz połączyli ponownie siły w kolejnej produkcji, ale niestety zapomnieli, że to miał być nowy serial. Od pierwszego odcinka Avenue 5 to mieszanka satyry, parodii i typowych elementów sitcomu, ale żaden z nich nie działa jak powinien. Co gorsza, przez większość czasu widzimy załogę Avenue 5, która próbuje utrzymać pasażerów w nieświadomości jak poważna jest ich sytuacja.
Nie różni się to od tego, co widzieliśmy już w Veep lub The Thick of It, gdzie nie w pełni kompetentni ludzie znajdują się na stanowisku łączącym się z odpowiedzialnością i spędzają większość czasu próbując ukryć swoją niekompetencję. Podczas gdy w obu poprzednich serialach odbywało się to w sferze politycznej, tutaj mamy bardziej marketingowy bełkot, aby utrzymać pasażerów pod kontrolą. Przynajmniej na początku, bo z każdym odcinkiem Avenue 5 odchodziło od tej koncepcji i coraz bardziej zmierzało w kierunku niezbyt udanej farsy i oderwanych od rzeczywistości pomysłów, które trafiły do scenariusza tylko po to, aby usprawiedliwić jakiś kiepski żart lub odbrobinę zabawną scenkę, np. ma to sens, gdy próbują zmniejszyć zużycie tlenu poprzez pozbycie się niektórych pasażerów, ale wyrzucenie przedmiotów ze statku kosmicznego, który prawdopodobnie waży miliony ton, jest co najmniej trochę nieudolnym posunięciem.
Niestety Avenue 5, choć usytuowany w oryginalnej scenerii, jest właściwie odcinkiem Veep lub The Thick of It z płytkimi i trudnymi do polubienia postaciami, nieudolnymi fabułami, które tracą realizm z każdym odcinkiem. Obsada była ciekawa, postacie z drugiej strony były tak nijakie, jak to tylko możliwe. Z wyjątkiem tych, które są po prostu irytujące (a jest ich znaczna większość). Na przykład John Finnemore, autor kilku bardzo udanych seriali radiowych (Cabin Pressure, John Finnemore’s Souvenir Program, That Mitchell i Webb Sound), który byłby świetnym wyborem do zespołu scenarzystów, na Avenue 5 otrzymał niewielką rolę pilota wahadłowca. Z drugiej strony, Hugh Laurie, świetny aktor komediowy, dostał odpowiednią dla niego rolę, ale jest to postać z ciągłą schizofrenią - jest bezmyślnym aktorem udającym kapitana, przejmuje rolę kapitana, ale potem przypomina sobie, że nim nie jest, potem okazuje charyzmę, potem jest liderem prawdziwej załogi, potem znów jest nie mającym o niczym pojęcia idiotą i tak dalej.
Ogólnie zmarnowana okazja, aby zrobić coś oryginalnego i ciekawego. Dobre założenie, nijakie postaci, nieśmieszne scenariusze i ogólny brak jasnego celu serialu – czasem jest to sitcom, czasem satyra polityczna lub korporacyjna, czasem filozoficzny dramat komediowy o współczesnym społeczeństwie, ale ogólnie rzecz biorąc niespójny i nijaki serial.
Łączna ocena |  4.4 |
Żarty |  / 10 |
Rozrywka | / 5 |
Postaci | / 5 |
Brak powtórzeń | / 5 |
| 2020 Season 1 |