Pan dzwonił, milordzie?

Brytyjski tv sitcom z lat 1980

Życie w latach 1920-tych wcale nie było prostsze niż nasze własne - wystarczy spojrzeć na dom Lorda Meldruma, jego rodzinę i służbę.

Nietypowy serial komediowy - w swojej stylistyce podobny do innych seriali pary Perry-Croft (np. ’Allo ’Allo), tutaj też mamy do czynienia z historią, która nie zamyka się tylko w poszczególnych odcinkach (razem tworzą całość), ale długość odcinków może zaskakiwać (50 minut na odcinek, a nie 30 jak zazwyczaj) plus czasy, w których rozgrywa się akcja - lata 1920-te.

W kolejnych odcinkach oglądamy drobne problemy, romanse i wzajemne relacje pomiędzy rodziną Meldrumów, ich służącymi (kucharką, sprzątaczką, lokajami) oraz ludźmi z zewnątrz odwiedzającymi ich dom. Powolne tempo akcji, długość odcinków oraz wygląd scen podobny bardziej do teatru telewizji niż serialu komediowego może zniechęcić niektórych widzów do oglądania, ale świetne scenariusze i dobrze dobrana obsada naprawdę są warci zobaczenia.

Podobnie jak w innych serialach duetu Perry i Croft tutaj także są żarty powtarzające się w różnych momentach, a jednocześnie jest też wspomniana kontynuacja wydarzeń pomiędzy odcinkami, przez co serial trzeba oglądać od początku - włączenie się w trakcie może spowodować brak zrozumienia niektórych aspektów.

Świetna chemia pomiędzy aktorami, która buduje wiele zabawnych momentów, nie jest wielką niespodzianką - większość obsady grała wcześniej w innym sitcomie tych twórców (Hi-De-Hi). Pomimo dosyć powolnego tempa jak na serial komediowy Pan dzwonił, milordzie? dobrze się ogląda i zazwyczaj nawet nie zauważa się tego, że odcinki mają po 50 minut.

Łączna ocena	8.0
Żarty	/ 10
Rozrywka	/ 5
Postaci	/ 5
Brak powtórzeń	/ 5